Boulevard fictie die een vrouwelijke kijk op seksualiteit veranderde

“Lesbisch” liefde romans van de jaren 1950-1960 waren een echt fenomeen van die jaren. Voor vrouwen werden ze een ontdekking en bevestigden dat ze niet alleen zijn, dat er anderen op hen zijn. “Het was een tijdperk van bijna volledige isolatie”, zegt de schrijver Catherine Forrest, die in 2005 de bloemlezing van Lesbian Love Romance heeft uitgebracht, “velen van ons zijn gegroeid in de overtuiging dat we zo uniek zijn. Deze boeken zijn letterlijk een slok water in de woestijn geworden “.

Catherine herinnert zich hoe ze eerst de roman Ann Bannon “Odd Girl Out” kocht. Het was in 1957, ze was toen 18 jaar oud. “Ik hoefde cheap levitra online niet naar de naam te kijken om te begrijpen waar dit boek over gaat. Omslag "sprong uit" Op mij op de plank in een gewone apotheek: een jonge vrouw met een sensuele uitdrukking van het gezicht leunt over een andere vrouw die op het bed ligt en haar schouders steekt. Horror overwinnen, ik nam het boek en ging met haar mee naar de kassier. Ik herinner me alleen bang – zo sterk dat ik me geen andere emoties herinner. Bovendien sprong ik uit de apotheek met de aankoop, wat ik wist, ik heb als de lucht nodig “.

Dezelfde emoties als Forrest, bijna alle vrouwen die zelf in de herhalons van deze boeken zelf erkenden. De schrijver Joan Nestle noemt deze literatuur “Boeken Of Survival”: “Neem dit boek uit de schappen in de apotheek en betaal het bij de kassa – voor de meeste vrouwen was het zeer angstaanjagende stappen. Het inhoud van boeken, op onze tijd, was erg ingetogen. Maar de vrouwen waren bang om deze boeken te houden, ze verbergen ze, verbrand of weggegooid. “.

“Dames Baracks” en “Spring Flame”

Zoals nu, in die tijd werden goedkope boeken in zachte hoezen niet beschouwd als “intellectuele literatuur”. Ja, en de literatuur zelf als genre was niet ter ere – televisie trok veel meer aandacht. Daarom waren deze romans die in een enorm bedrag werden geproduceerd, omdat papier en productie goedkoop waren, geen censuur ondergaan. Dus de onderwerpen op de pagina’s van boeken stonden op het punt toegestaan: er was ook “witte slavernij”, moord en drugs en criminele groepen en uiteindelijk homoseksuele relaties.

Pioniers van het genre van stalen boeken “Dames Baracks” Teresa Torres en “Spring Flame” Maryjain Mikher (Pseudoniem Vin Packer), die in 1950 en 1952 werden gepubliceerd.

“Dameskazerne” – een lesbische roman, we hadden het over de patriottische beweging van het Franse “Fighting France” tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar er waren inderdaad afleveringen met de vermelding van romantische betrekkingen tussen vrouwen. Tot de verrassing van de Gold Medal Books Publishing House en de schrijver werden ongeveer 4 miljoen exemplaren verkocht. Dan de uitgever en riskeerden de kans om een ​​meer Frank-boek vrij te geven – “Spring Flame”, waar drie kwartalen van het boek zijn gewijd aan homoseksuele relaties tussen twee vrouwen.

De tragische eindes van “vrouwelijke barralls” en “Spring Flame”

waren typisch voor liefde Romantiek, waar vrouwen de hoofdpersonages waren. De Micaert geeft toe dat de redacteur haar dwong om de kruising te veranderen – de boeken werden per post verzonden en onderworpen aan staatscensuur. Karakter kan homoseksueel zijn. Kan gelukkig zijn. Maar niet op hetzelfde moment. Lesbian kan op “lang en gelukkig” rekenen, alleen als ze “aanneemt” en bij voorkeur een man.

De eerste uitzondering op deze regel was de roman “een stuk zout” van

cialis

Patricia Hysmith, de auteur van de beroemde serie over de “getalenteerde meneer Ripley”. Het verscheen in 1952 in de uitgevershuis Bantam-boeken. Maar het was eerder een uitzondering. Romein werd verkocht door Edition 2,5 miljoen exemplaren en nam 244e plaats voor de verkoop in de VS. Terwijl hij in 1975 in de meeste staten niet werd verbannen.

Ann Bannon daagde deze regel uit. Haar boeken verschenen tussen 1957 en 1962 op de planken. Ann maakte opzettelijk gelukkige eindes om het stereotype van lesbiennes te doorbreken. Ze weigerde ze te verbeelden “neurotisch, fruit, onvolwassen en zelfs psychotisch” – zagen dergelijke lesbiennes samenleving. In plaats daarvan begon de schrijver hun heldinnen onzorgvuldig en begrip te trekken. Het is dankzij de romans Bannon Love tussen vrouwen begon te worden waargenomen met een grotere tolerantie.

Niet alle lesbische romans vertelden de geschiedenis van de relaties. In de regel schreven hun mannen onder vrouwenpseudoniemen – voor mannen. Dienovereenkomstig was vaak in dergelijke boeken de plot ver van het grootste belang. En vrouwen geschreven door vrouwen voor vrouwen waren binnenkort een uitzondering op de regels.

“Ik hoopte dat vrouwen mijn boeken zouden vinden en ze hadden gelezen”, zegt schrijver Ann Bannon. – Ik had geen vertrouwen in mijn vermogen om mijn gedachte aan hen over te brengen, ik wist niet hoeveel boeken werden afgedrukt, ik hoopte gewoon dat ze iemand zouden helpen “.